Jak się ubrać na rozmowę o pracę?

Pierwsze wrażenie, również – a może przede wszystkim – to wizualne jest niezmiernie ważne. Strój osoby ubiegającej się o pracę powinien być stonowany, schludny i elegancki.

Kobieta przychodzi na rozmowę kwalifikacyjną w garsonce z dłuższą spódnicą lub spodniach, w skromnych czółenkach na niskim obcasie, w delikatnym makijażu i z minimalna ilością biżuterii.

Mężczyzna – w klasycznym, ciemnym garniturze, koszuli i dopasowanym kolorystycznie krawacie. Panowie noszący brodę i wąsy powinni je starannie przyciąć.

Wszyscy kandydaci, niezależnie od płci powinni pamiętać o pielęgnacji paznokci, estetycznej, skromnej fryzurze, zakryciu tatuaży, zdjęcia kolczyków noszonych w nietypowych miejscach (np. brew, nos, dolna warga), wypolerowaniu obuwia na wysoki połysk oraz o świeżym oddechu (absolutnie nie wolno palić papierosów przed rozmową). Uwaga: żucie gumy w trakcie rozmowy źle świadczy o kandydacie na pracownika.

Istnieją jednak sytuacje, gdy strój na rozmowę o pracę trzeba dopasować w zależności od profilu pracodawcy– młoda kobieta ubiegająca się o posadę sprzedawcy w butiku z markową odzieżą dla nastolatków i młodych dorosłych powinna założyć ubrania współgrające z wizerunkiem firmy. Wizażysta/wizażystka lub grafik reklamowy powinni strojem reprezentować indywidualizm, jednocześnie zachowując umiar.

Pracownik fizyczny nie musi wcale przyjść na rozmowę „w garniturze, pod krawatem”. Takie rozwiązanie jest nawet nieco groteskowe. Wystarczy zadbać o dobór schludnego stroju w ciemnych, stonowanych barwach.

Strój osób aplikujących na stanowiska kierownicze w dużych korporacjach powinien cechować absolutny minimalizm –dopuszczalne kolory to granat, czerń i biel. Brąz kojarzy się z brudem, a czerwień – z agresją. Ubiór nie może odciągać uwagi od kwalifikacji, posiadanego doświadczenia zawodowego. Stanowi także o precyzji kandydata do pracy – warto, aby strój i dodatki były nowe, eleganckie, estetyczne, skromne i niezniszczone.