Komu pomaga hipoterapia?

Hipoterapia stanowi jedną z metod rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a swoją specyfikę zawdzięcza koniowi biorącemu udział w terapii. To właśnie jego obecność sprawia, że jest to wyjątkowa i niepowtarzalna metoda terapeutyczna dająca zupełnie inne - niepotykane w pozostałych terapiach możliwości. Jest jednak ściśle powiązana z innymi metodami rehabilitacyjnymi i terapeutycznymi.

Konie stosowane w hipoterapii są starannie dobierane pod kątem pożądanym cech, przede wszystkim charakteru. Muszą to być zwierzęta łagodne, posłuszne i w odpowiednim wieku. Ponadto, koń powinien być dobrany do jeźdźca - jego wzrostu i potrzeb rehabilitacyjnych. Jedną z najpopularniejszych ras stosowanych w Polsce do hipoterapii są konie huculskie.

Hipoterapia usprawnia osoby:

• po przebytych chorobach zostawiających trwałe ślady w sprawności fizycznej i życiu psychicznym,
• upośledzone umysłowo,
• z deficytami rozwojowymi,
• z uszkodzeniami analizatorów (wzrok, słuch),
• niedostosowane społecznie.

Celem hipoterapii jest przywrócenie tym osobom sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym do osiągnięcia zakresie. Hipoterapia stanowi jeden z elementów rehabilitacji leczniczej i jako taka jest prowadzona przez specjalistę, na zlecenie lekarza.

Wyodrębnia się następujące działania hipoterapeutyczne:

Fizjoterapia na koniu - przywracanie sprawności fizycznej poprzez odpowiednią gimnastykę leczniczą wykonywaną na koniu poruszającym się stępem. Jest zalecana i nadzorowana przez lekarza, a prowadzona przez fizjoterapeutę. Stanowi uzupełnienie klasycznej fizjoterapii.

Psychopedagogiczna jazda konna - zespół działań podejmowanych w celu usprawnienia intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego i fizycznego. Podczas jazdy konnej stosowane są działania edukacyjne, pedagogiczne, elementy psychoterapii oraz terapii zajęciowej i logopedii. Zajęcia prowadzone są przez pedagogów i psychologów.

Terapia z koniem - pacjent ma możliwość poznać zwierzę i nawiązać z nim kontakt. Efektem terapeutycznym jest poprawienie komunikacji pacjenta ze światem zewnętrznym. Zajęcia prowadzone są przez pedagogów, psychologów i psychiatrów.

Dzięki hipoterapii następuje:

1. Zmniejszenie zaburzeń równowagi i poprawa reakcji obronnych.

2. Zwiększenie możliwości lokomocyjnych i zapewnienie kontaktu ze zwierzęciem oraz przyrodą.

3. Stymulacja rozwoju psychoruchowego dziecka, w tym:

• poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej, orientacji przestrzennej oraz rozeznania w schemacie własnego ciała;
• zwiększenie możliwości koncentracji uwagi i utrzymania zorganizowanej aktywności;
• zwiększenie motywacji do wykonywania ćwiczeń;
• rozwijanie samodzielności;
• zwiększenie poczucia własnej wartości;
• relaksacja i osłabienie reakcji nerwicowych.

Hipoterapia wyrabia nawyk i potrzebę aktywnego spędzania wolnego czasu w kontakcie ze zwierzęciem i przyrodą. Jazda konna dla osób niepełnosprawnych - sport i rekreacja - nie stanowi części hipoterapii, ale jest z nią ściśle związana.