Jak się przygotować do cesarki?
Jeśli cesarka jest zaplanowana, przebiega spokojnie i już po kilku, kilkunastu minutach po operacji, kobieta może przytulić swojego nowo narodzonego dzidziusia.
Dzięki rozwojowi medycyny, cesarskie cięcie staje się coraz bezpieczniejszym zabiegiem. Niestety, jak każda operacja, cesarka może zakończyć się różnego rodzaju powikłaniami, dlatego powinna być wykonywana wtedy, gdy istnieją ku temu wskazania.
Wskazaniami do przeprowadzenia cesarki są m.in.:
- Nieprawidłowe ułożenie płodu;
- Słaba akcja skurczowa macicy;
- Niewłaściwa budowa miednicy i nieprawidłowe rozwarcie szyjki macicy;
- Schorzenia wpływające na przebieg ciąży, np.: zatrucie ciążowe;
- Wypadnięcie pępowiny;
- Odklejenie łożyska;
- Konflikt serologiczny;
- Cukrzyca matki;
- Nieprawidłowe ułożenie dziecka;
- bardzo duże dziecko.
Przed operacją
Tuż przed zabiegiem, należy przebrać się z szpitalną koszulę, zdjąć ozdoby typu: zegarek, łańcuszki i kolczyki. Kobieta otrzyma nawadniającą kroplówkę; do pęcherza moczowego zostanie założony, w znieczuleniu miejscowym, cewnik, aby podczas operacji lekarze mogli kontrolować wydalanie moczu. Poza tym, lekarz może zalecić podanie antybiotyku.
Co najmniej sześć godzin przed cesarskim cięciem, kobieta nie powinna nic jeść, ani pić. Tuż przed rozpoczęciem operacji, przyszła mama powinna być wypróżniona, dlatego często wykonuje się lewatywę. Jeśli wszystko jest gotowe, kobietę można przewieźć na salę operacyjną.
Przy większości cesarskich cięć, podaje się znieczulenie przewodowe - zewnątrzoponowe lub podpajęczynówkowe. Są to najbardziej skuteczne i najbezpieczniejsze metody znieczulania. Zewnątrzoponowe polega na wprowadzeniu cienkiego cewnika do przestrzeni między oponami, otaczającymi kręgosłup w okolicy lędźwiowej i podawaniu przez niego kolejnych dawek leku znieczulającego. Natomiast w podpajęczynówkowym wstrzykuje się jednorazową dawkę leku do kanału rdzeniowego. Takie znieczulenie jest najbezpieczniejsze.
Znieczulenia przewodowe mają wiele zalet:
- nie ma potrzeby usypiania kobiety,
- kobieta cały czas jest przytomna, może rozmawiać z lekarzem lub ojcem dziecka,
- zachodzi mniejsze ryzyko zachłyśnięcia się kwaśną treścią żołądka,
- tuż po urodzeniu dziecka, mama może od razu je zobaczyć i przytulić.
W trakcie operacji
Po podaniu znieczulenia zaczyna się zabieg. Najczęściej stosuje się cięcie poprzeczne - skóra nacinana jest na odcinku ok. 10-15 cm ponad linią bikini. Po takim zabiegu, rana dobrze się goi, natomiast blizna jest mało widoczna i nie stanowi problemu przy następnej ciąży.
Po umyciu skóry brzucha środkiem antyseptycznym i obłożeniu sterylnymi kompresami, lekarze nacinają skórę w dole brzucha i kolejne warstwy powłok brzusznych, a także macicę - wtedy wyjmują dziecko. Po wyjęciu łożyska, macica oraz kolejne powłoki skórne są zaszywane - może to potrwać nawet godzinę. Pediatra, obecny na sali, oceni stan dziecka według skali Agpar.
Po operacji
Pierwszą dobę po cesarce, kobieta spędzi na oddziale pooperacyjnym. Tam dostanie środki przeciwbólowe i kroplówkę. Cewnik z pęcherza zostanie wyjęty w ciągu kilku godzin po operacji. W pierwszej dobie podane zostaną kroplówki nawadniające, a na ranę pooperacyjną założony będzie jałowy opatrunek, który powinien być zmieniony po dwóch dobach. Następnie robi się to co 24 godziny, a po czterech dniach zdejmuje się go całkowicie. W drugiej dobie po cesarce, jeśli lekarz stwierdzi prawidłową perystaltykę jelit, mama dostanie pierwszy posiłek - kleiki oraz płyny. W kolejnych dobach będzie musiała przestrzegać lekkostrawnej diety. Mniej więcej w ósmej dobie po porodzie, zostaną usunięte szwy.
Oceń poradę: Przydatna Nie polecam