Jak jeździć z ESP?

Większość nowych samochodów posiada w standardowym wyposażeniu system Elektronicznej Kontroli Toru Jazdy czyli ESP. Jego największą zaletą jest zwiększenie sterowności i stateczności auta, poprawienie bezpieczeństwa, skuteczności hamowania i brak korygowania kursu auta kierownicą w momencie poślizgu.

 

Czym jest i do czego służy ESP?

 

System ESP łączy działanie ABS (układu regulacji rozkładu siły hamowania) i ASR (systemu kontroli trakcji). Jest to bardzo zaawansowany system działający w oparciu o:

• Czujnik skrętu kierownicy
• Czujnik momentu obrotowego
• Czujnik prędkości obrotowej koła
• Czujnik prędkości obrotowej wokół pionowej osi samochodu
• Czujnik ciśnienia płynu hamulcowego w przewodach
• Czujnik przyspieszenia poprzecznego

ESP uaktywnia się samoczynnie i przyhamowuje odpowiednio koła w momencie wykrycia wyślizgnięcia się auta z zakrętu. Jest bardzo powszechnym układem aktywnego bezpieczeństwa, chroniącym nas przed niebezpiecznymi sytuacjami, np.: dachowaniem auta po wypadnięciu z drogi. ESP występuje zazwyczaj w modelach samochodów z napędem na cztery koła, ale może być zastosowany również w samochodach z napędem na tylną, jak i na przednią oś.

 

Od 1 listopada 2011 roku system ma być obowiązkowym wyposażeniem nowych samochodów osobowych rejestrowanych na terenie Unii Europejskiej.  

 

Jak jeździć z ESP?

 

Najlepiej jeździć w taki sposób, aby ESP nam się nie włączało. Im płynniej będziemy pokonywać zakręty tym większa szansa, że system się nie uruchomi. Podczas poślizgu system wyhamowuje poszczególne koła, a jeśli to nie wystarcza obniża moc silnika na krótki moment. Dla pełnego wykorzystania ESP, należy używać takich samych opon na wszystkich kołach.

 

Jeśli podczas wykonywania manewru samochód stanie się podsterowny, tzn. skłonny do poszerzania zakrętu (reaguje z opóźnieniem na skręt kierownicy i dlatego auto wynoszone jest na zewnątrz drogi), wówczas nie powinniśmy dokręcać kierownicy do oporu. Jeśli tak się stanie – ESP pozwoli odzyskać przyczepność auta ale skieruje je w stronę ustawionych kół czyli najprawdopodobniej do rowu. Pamiętajmy więc, aby w momencie poślizgu auta nie dodawać gazu i nie dokręcać kierownicy na siłę.

 

Napotykając na nieoczekiwaną przeszkodę na trasie musimy wykonać gwałtowny ruch kierownicą najpierw w jedną stronę aby ją ominąć a następnie w drugą, aby powrócić na tor jazdy. Występuje wtedy duże prawdopodobieństwo nadsterowności pojazdu czyli obrócenia go wokół własnej osi i w rezultacie wypadnięcia z drogi. Dlatego w samochodzie wyposażonym w ESP odpowiednie czujniki wykrywają nadsterowność, blokują automatycznie przednie koła i chronią w ten sposób przed obróceniem się auta; następnie blokowana jest tylna oś, co ułatwia nam powrót na właściwy tor ruchu.

 

Nowoczesne wersje ESP posiadają m.in.: funkcję polegającą na niezauważalnym dla kierowcy zbliżaniu klocków do tarcz hamulcowych w celu usunięcia wilgoci podczas jazdy w czasie silnych opadów , tzw. Brake Disc Wiping. Z kolei gdy kierowca gwałtownie zdejmie nogę z gazu, następuje zbliżenie na minimalną odległość klocków do tarcz hamulcowych, żeby w razie nagłego hamowania układ hamulcowy zareagował w możliwie najkrótszym czasie; odbywa się to dzięki funkcji Electronic Brake Prefill.

 

Inne nazwy ESP

 

Skrót ESP jest zarejestrowaną nazwą handlową firmy Daimler AG a jego dokładna nazwa w języku niemieckim brzmi Elektronisches Stabilitätsprogramm. Inni producenci nazywają ten system własnymi skrótami, np.: STC, ASMS, DSTC, PSM, VDC, VSA, IVD, DSC, RSC, VDIM lub ESC. ESP poszczególnych producentów może różnić się w działaniu, jednak cel jaki ma spełniać jest zawsze ten sam tzn. wyprowadzenie auta z poślizgu.

 

Nie prawdą jest, że samochód wyposażony w ESP ma większą przyczepność kół do podłoża. W związku z tym nie powinniśmy się sugerować tym, że mając w aucie system kontroli toru jazdy każdy zakręt pokonamy z dowolną prędkością - jest to po prostu nie możliwe. Ponadto posiadanie elektronicznego systemu w aucie nie zwalnia kierowcy z myślenia.