Jak powiedzieć dziecku o rozwodzie?

Rozwód rodziców to dla dziecka, nieważne czy przedszkolaka czy nastolatka, bardzo trudny moment. Kończy się bowiem pewien etap w życiu, a zaczyna nowy - nieznany. Aby załagodzić dramatyczną sytuację, trzeba umiejętnie porozmawiać z dzieckiem o rozwodzie. Oto wskazówki, jak tego dokonać.

Rozmowa powinna odbyć się wówczas, gdy zapadnie ostateczna (pewna na 100%) decyzja o rozstaniu. Nie należy podejmować tematu, jeśli jedno z rodziców ma zamiar wyprowadzić się z domu dopiero za kilka, kilkanaście miesięcy - dziecko będzie miało nadzieję, że rodzice się pogodzili i wszystko jest w porządku. Ale nie można też mówić o rozwodzie na dzień przed wyprowadzką, gdyż dziecko może przeżyć ogromny szok. Najlepiej rozmowę taką przeprowadzić na kilka dni przed istotnymi zmianami. Absolutnie nie wolno poruszać tematu, gdy dziecko ma przed sobą ważne wydarzenie w szkole albo gdy jest chore. Warto porozmawiać wtedy, gdy wszyscy są w domu i nikomu nigdzie się nie spieszy.

Na początku rozmowy, należy wyjaśnić dziecku czym w ogóle jest rozwód - gdzie należy pójść, aby go uzyskać i kto o nim decyduje. Im więcej dziecko dowie się i zrozumie na ten temat, tym pewniej będzie się czuło. Pierwsza informacja powinna być krótka i rzeczowa - najmłodszym dzieciom wystarczy powiedzieć, że rodzice już nie będą ze sobą mieszkali; ale już przedszkolakom  trzeba będzie dostarczyć nieco więcej informacji odnośnie powodów rozstania. W każdym bądź razie, należy zapewnić dziecko, że rozwód nie jest z jego winy i na pewno nie wpłynie na zmianę rodzicielskiej miłości, która zawsze będzie wieczna.

O przyczynach rozwodu najlepiej powiedzieć w następujący sposób: "Jest nam bardzo przykro, ale już się nie kochamy/nie potrafimy dogadać, dlatego musimy się rozstać", "Postanowiliśmy się rozwieść, ale zawsze będziemy Twoimi rodzicami i nigdy nie przestaniemy Cię kochać", itp. Należy powiedzieć dziecku jak będzie wyglądało jego życie po rozwodzie. Aby zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa, warto rozmawiać również o drobnych sprawach, na przykład o tym kto będzie woził dziecko na zajęcia pozalekcyjne czy chodził do szkoły na wywiadówki. Ważne jest poinformowanie o tym, gdzie będzie mieszkał rodzic, która się wyprowadza - dziecko potrzebuje jasnego komunikatu na temat kontaktów z obojgiem rodziców. Warto więc wspomnieć o możliwości widywania się dziecka z drugim rodzicem i ustalić m.in.: czas trwania takich spotkań.

W trakcie rozmowy o rozwodzie nie należy płakać, krzyczeć, ani udawać szczęśliwych - uśmiech jest w tym przypadku raczej nie na miejscu. Dziecko nie powinno słyszeć złych rzeczy na temat drugiego rodzica, gdyż może się to odbić na późniejszych relacjach z mamą lub z tatą. Nie należy też za wszelką cenę łagodzić sytuacji, mówiąc dziecku że być może rodzice kiedyś się pogodzą i do siebie wrócą.

Dzieci mogą różnie reagować na rozwód rodziców. Płacz, nieposłuszeństwo, bunt - to najczęstsze reakcje na taką wiadomość. Ale zdecydowanie lepsze jest ich pokazywanie, niż tłumienie w sobie. Jest to całkiem normalne zjawisko, pod warunkiem że nie trwa zbyt długo. Jeśli dziecko nie potrafi sobie z tym problemem poradzić, warto zapewnić mu profesjonalną pomoc i udać się do psychologa. Specjalista pomoże dziecku oswoić się z nową sytuacją i zaleci odpowiednią terapię.